Even een verhaaltje delen:
Er was eens een monnik die heel graag beroemd wilde worden. Daarvoor bedacht hij een even eenvoudig als geniaal plan: hij hulde zich in stilte, noemde zich 'meester van de stilte' en liet twee helpers alle vragen beantwoorden. Zijn zwijgen zou 'alwetend' zijn!
Op een zekere dag kreeg het klooster bezoek, juist toen de twee antwoordmonniken hun eten bijeen aan het bedelen waren.
De bezoeker vroeg de meester naar het wezen van de Boeddha. De stille monnik had geen idee. Hulpeloos keek hij van links naar rechts of zijn helpers in de buurt waren. De bezoeker vroeg daarna: 'Kunt u me ook verlichten met het wezen van de dharma?'
Radeloos tuurde de meester van de stilte naar het plafond en naar de vloer.
'Wat is Zen?' was de volgende vraag.
De monnik wist niets beters dan zijn ogen te sluiten.
'Wat houdt zegening in?'
De Meester van de Stilte gaf het op en hief zijn handen in wanhoop ten hemel.
Hierna vertrok de bezoeker. Onderweg kwam hij de twee antwoordmonniken tegen en vertelde enthousiast over hun meester:
'Ik vroeg wat Boeddha was en meteen keek de meester van links naar rechts. Dat betekent natuurlijk dat iedereen de Boeddha buiten zichzelf zoekt, terwijl hij in jezelf te vinden is.
Op de vraag wat shoarma inhoudt keek hij van boven naar beneden. Wat een meesterlijke manier om gelijkmoedigheid aan te geven. Er is geen hoog en laag, geen hemel en hel.
Toen vroeg ik wat zen betekende sloot hij zijn ogen, want wat is zen anders dan meditatie?
Ten sloten hief hij bij mijn vraag naar zegening zijn handen ten hemel. Zo zegende hij alle wezens met zijn aanwezigheid en wijsheid. ja, jullie meester is een ware leraar!'
Trots op hun leraar liepen de monniken naar het klooster. Deze wachtte hen woedend op: 'Waar waren jullie al die tijd? We hadden bezoek van iemand die van alles wilde weten en ik wist niet hoe ik mij eruit moest redden. Ik schaamde me rot.'
